Choroba występuje głównie w szklarniach i tunelach foliowych, w warunkach korzystnych dla rozwoju grzyba, a więc w wil­gotności powietrza powyżej 80% i temperaturze 18—22°C.

Na górnej stronie liści porażonych roślin występują żółte plamy, później brunatniejące od środka. Na dolnej stronje liści, w miejscach plam, powstaje brunatny, aksamitny nalot (trzonki _N i zarodniki konidialne). Porażone liście zamierają.

Pierwotnej infekcji dokonują zarodniki grzyba pozostałe na elementach konstrukcji szklarni, na palikach, sznurkach lub w glebie. Zarodniki są bardzo odporne na suszę, wysokie tem­peratury itp. i mogą zachować żywotność przez wiele miesięcy.

Choroba pojawia się najczęściej na starszych roślinach i roz­przestrzenia się bardzo szybko, znacznie obniżając plon. Naj­większe nasilenie choroby obserwuje się na pomidorze upra­wianym jesienią.

Zapobieganie i-zwalczanie. W szklarniach nale­ży uprawiać odporne (całkowicie lub częściowo) na tę chorobę odmiany (np. V-548) lub nowe mieszańce heterozyjne. Ponieważ grzyb ma wiele ras, a niektóre odmiany są odporne tylko na jedną lub dwie z nich, mogą one ulec porażeniu przez rasę, na którą są wrażliwe.